Groetjes uit Pratchop
Hai,
Alweer een heel tijdje geleden indied. Het is hier dan ook redelijk chaotisch geweest.
Alvorens daarover te beginnen, het vorige weekend in Laos was superplezant. Vientianne is echt een aanrader om te bezoeken. Een gezellig provincienest met een beetje franse grandeur. Maar niet overdreven veel ... En dan vooral de streek rond Vientianne niet vergeten he. Je kan het al raden, ik ben weeral de provinciewegen onveilig gaan maken per scooter.
In het communistische Laos is pas sinds enkele jaren prive initiatief toegelaten. En je voelt de vibe duidelijk. De Vientianners zijn trots op hun vernieuwde straten (Aan vele is men nog aan het werken), hun shops, het grote nieuwe winkelcentrum met bowling en cinema. (Ook engelstalige films, zie leo), ...
En de maandag na het weekend de laatste kleine wijzigingen gedaan aan de website. Die is nu volledig af, en zou online moeten gaan. Al hangt de timing uiteraard volledig van IT manager Marc af.
Dinsdagmiddag hebben Keith en ik afscheid genomen van Nong Khai en zijn bewoners. Met de bus ons via de inmiddels bekende omwegen naar Nong Haan laten rijden.
We gingen immers engelse les geven aan Thaise leerkrachten Engels. Gedurende 4 dagen hebben we met hen toeristische attracties bezocht in en rond Hua Hin. Een toeristische kustplaats in het zuiden van Thailand. 2 leuke nevenactiviteiten: Een perfecte manier om promotie te maken voor de community. En ik had ineens gratis vervoer naar het zuiden van Thailand.
Zo gezegd zo gedaan, woensdag om 3 hr in de morgen vetrokken de busjes voor een 12 uur durende trip naar Hua Hin. Het kamp zelf was superplezant. Een gratis toeristische rondrit, en een leuk gezelschap om mee te zeveren in het Engels. K heb zelfs paardgereden op het strand. De leerkrachten vonden t natuurlijk superplezant dat we derbij waren (Hoe kan t ook anders) En "toevallig" waren onze zweedse compaantjes ook op vakantie in Hua Hin. In de discotheek onder de Hilton kennen ze ons nu wel :)
De organiatie van het kamp zelf was ronduit schandalig. Niemand wist van iets, de eerste nacht waren zelfs onze tenten niet geleverd en moesten we in een of andere gang slapen. Dat werd dus een hotel he. En de directeur maar vrezen dat we niet meer zouden terugkeren. Laat naar doen, de zonnekoning.
Zulke stoten herhaalden zich frequent, maar konden de sfeer niet bederven.
In totaal waren we met 7 buitenlanders aanwezig. Keith en ik, 2 nederlanders (moeder en dochter), een britse, een duitser en een australier. En toevallig hadden we de laatste dag (zaterdag) allemaal last van een lichte keelontsteking en een hoest. T ziekenhuis heeft ze weer volop verdiend, en ik heb de zondag grotendeels doorgebracht in mijn hotelkamer en op t strand hier in Pratchop om te rusten. (Chris en Radgin, Duits en Ausy zijn ook in Pratchop) Gisteren en vandaag aan de thesis bezig geweest. En natuurlijk de toerist uitgehangen. Straks neem ik de nachtbus naar Krabi, en daar wil k fit zijn he. Bijna alle james bond films zijn daar opgenomen.
See you,
Kris
Groetjes uit de Thaise zomer
Yep,
de zomer is hier nu begonnen. En we voelen het ... De termometer buiten bij ons in de schaduw staat hier nu op zo'n 35°C. En in de zon is t nog een pak warmer.
Over de middag gaan lunchen in Mut Mee met Yuun, Camilla en Katarina. Zo'n goeie 500 meter hier vandaag, door de gloeiend hete thaise zomerzon. MM is een zalige plek. Goed gegeten in de schaduw van strandhutjes, aan de oever van de Mekong. Als je er 's avonds gaat zie je de lichtjes van Laos aan de overkant van Mekong. Meer heb je niet nodig. K loop hier met sterke plannen rond om een bezoekje te brengen aan Laos. T is hier vlakbij. Is naar de hoofdstad Vientane gaan, en dan door naar Lumpabang (Ben niet zeker van de schijfwijze).
Helaas zit ik weeral in tijdsnood. K kan volgend weekend gaan, maar dan is hier een zalig concert in Nong Khai. Zal nog zien. Eerst het project afwerken. Ik schat nog zo'n 3 werkdagen nodig te hebben.
Afgelopen donderdag was de laatste dag van de jaarlijkse 14-dagen stadsfeesten. Eerst zijn we eens goed latino-Americaans gaan eten bij José (zalige kerel), en dan de braderie afgelopen. Kramekes waar ze vanalles en nog wat verkopen, een kermis, en talloze optredens. We hebben zelfs sprinkhanen gegeten. Allez, elk een sprinkhaan om correct te zijn. Mij gaan ze nog maar weinig aan het sprinkhanenkraam zien. Niet dat het degoutant slecht was, maar het lekker noemen is nu toch ook wel wat overdreven. Eigenlijk zat der redelijk weinig smaak aan.
Gedurende het weekend de toerist uitgehangen (tempeltjes en sculptures), gerelaxed, gaan shoppen en een beetje aan de thesis gewerkt. De begripsomschrijving van alles rond vrijwilligersorganisaties en NGO's uitgetyped. 3 volle pagina's in Arial 10 pt. Kenis zal content zijn als hij het te lezen krijgt.
Je kan niet geloven hoe blij ik was dat ik eens een weekend niet moest werken. En k moet ervan genieten, onze tijd in Nong Khai loopt op zen einde. De 29e 's avonds vertrekken Keith en ik naar de grens met Cambodja om op een leerkrachtencongres de community te promoten. En daarna naar t zuiden van Thailand. Daar lesgeven en rondtrekken. Wouter en Tine vertrekken naar Bangkok. Hun vlucht terug naar Parijs vertrekt de eerste april.
Take care,
see you.
Kris
Terug van Ko Phangan
Hai,
Gisterenavond teruggekomen van Ko Phangan, en al meteen terug volop aan t werk se. Mijn hoofd loopt der al terug van om. (Zoals aan wereldberoemd in vlaanderen zijnde schrijver dat zo mooi kan neerpennen). Terwijl ik net een weekje ontstressed was.
We hebben hier heel wat tussen onzen boterham liggen. Niet alleen moeten alle schoonheidsfouten uit de projecten gehaald worden. We hebben ook nog een eindwerk binnen te leveren tegen 11 mei. En vooral dat wordt, door de trage internetverbindingen, een uitdaging.
Regelmatig krijg k hier mail binnen van lieden die ervan overtuigd zijn da we hier al 2 maanden in de zon liggen te niksen. Vergeet het maar, je bent eraan voor de moeite! Natuurlijk bedriegen die foto's. Of had je gedacht da k 1000 foto's van een achter zijn computer zittende Kris zou publishen op t internet? Dan liever 1000 caféfoto's hé. Genoeg afgereageerd op men keyboard voor vandaag ;)
T weekske op Ko Phangan was zeker ontspannend. En meteen terug een kleine cultuurshock naar de westerse wereld. Overal blanke, engelssprekende gezichten, pizza, steaks en hamburgers, ... T kon niet op. Ik was even niet meer in het Thailand dat ik kende.
T was het doorwerken tijdens de weekends waard. Het Ko Phangan en het nabijgelegen Ko Samui grondig verkend. Met de roze scooters de bergachtige stijle wegeltjes op voor te gaan zwemmen in de watervallen. Da beestje heeft afgezien da t ni meer schoon was. Maar hij leefde nog net toen we hem terugbrachten naar de verhuurcentrale :-) 250 bath en een paar liter benzine voor nen dag met zo'n racebolide te mogen rondbollen.
En natuurlijk zijn we een dagje gaan snorkelen. Met de long tail boat eerst het hele eiland rondgecrossed. En dan een blik mogen werken in het immense aquarium dat de blauwe zee daar is. Prachtig gewoonweg. En na de hele dag op de baan is een douche geweldig welkom ;-). Je kan je de laag zout die zich op mij gevormd had al voorstellen.
En voor de rest aan t strand gelegen en enkele feestjes gevierd hé. Hoe moet een relaxweek der anders uitzien?? Ik ben nu bezig met fototjes online te zetten die je lekker jaloers kunnen maken. Geniet dervan.
Gelukkig waren de meeste tijdelijke bewoners van het eiland jonge rugzakreizigers. En allemaal toffe gasten en dames. Op 3 maanden tijd door Azië trekken mijnheer.
Wanneer ik ze vertelde dat dat eigenlijk hetzelfde is als een bus japanners op 1 maand tijd doorheen gans europa jagen is kreeg k wel de nodige tegenwind. Welliswaar zonder goede tegenstelling... Een voormidagje Brussel, en in de namiddag hop hop, door naar Brugge. De volgende dag moeten ze door naar Amsterdam. En we hebben gans België gezien hé.
Gelukkig had men in tegenstelling tot de japanners, geen duizend fotocamera's mee, en kon je ermee 's avonds een ijsje gaan eten en een pintje gaan pakken (extended edition). En de japanners, die hebben wij gespeeld. Voor meer dan 300mb foto's in 7 dagen, moet je kunnen. Trainen die duimen. http://users.pandora.be/kris.wijnants/
Het nabijgelegen Ko Samui lag vol met 50-jarige duitsers. Bierbuik en jonge thaise vrouw inbegrepen. Als k zo ne gast met zijn 20-jarige muze zie rondlopen bekruipt me altijd een gevoel van plaatsvervangende schaamte. En de Thais zijn der ook niet zo gelukkig mee als ze t zien. Nen duitser die varkensvlees eet is het toppunt van recyclage ;-) Maar die had je ongetwijfeld al gehoord. K heb der ineens een spreekwoord voor gemaakt zi. (Poging tot) "Hoe dikker den duits, des te schoner zijn muze." (Als ze al inspireerd, that's the question...).
Volgens Yuun gaat het regenen straks. En dat wordt dan meteen de eerste keer in anderhalve maand dat ik regen ga zien. Spannend.
Newsflash : Ik blijf mogelijk een week langer in Thailand. Ik heb Kuwait Airlines gebeld om mijn ticket te verlengen van de 9e april naar de 16e. Ik sta nu op een wachtlijst, maar de kans is redelijk groot dat er plaats vrijkomt. In de periode ben ik van plan wat rond te trekken, engelse les te gaan geven aan kindjes (megaplezant), en natuurlijk het eindwerk niet vergeten hé.
Bye,
Kris
kiekenvel + skype : kriswijnants
Hai,
Een beetje een vreemde titel, ik weet het. Maar toch, ik heb al de hele dag kiekenvel van de koude. Noord-Oost Thailand wordt getijsterd door een ongewone koudegolf. Zelfs de meeste Thai hebben t hier nog nooit zo koud gehad. Iedereen loopt hier bibberend en met 2 truien aan over t straat. En wij doen rustig mee.
Nu is koude natuurlijk nog altijd relatief te noemen. Een temperatuur van een goede 20°C valt in vergelijking met jullie huidige weersomstandigheden zeer goed mee. Maar als je al meer dan een maand in temperaturen van rond de 35 à 40 graden geleeft hebt is dat dus koud. Vooral daar ze het woord verwarming nog moeten uitvinden hier. En tegen de avond (19hr) koelt het hier nog meer af daar de zon ondergaat. Het weerbericht voorspeld al een paar dagen verbeteringen, maar ze blijven uit. Wie heeft dus de stekker van de zon uitgetrokken. Komaan, beken jij snodaard!!!
Gelukkig vertrekken we maandag om 15hr naar het zalig warme en paradijselijke Ko Phangan om er een week te relaxen en te feesten. Yep, begin al maar jaloers te worden. Dit is de site van ons hotel http://sarikantang.com/. K kijk der al naar uit. We hebben der lang genoeg voor alle weekenden doorgewerkt.
We worden hier tegenwoordig volop vereerd met bezoek. Eerst hebben we in de week het eerder beschreven schattige pupytje enkele dagen op logee gehad. Maar het pupytje was stout. Het heeft in onze keuken gescheten en in ons bureau gezeken. Foei voor de pupy.
Momenteel hebben we ook een thaise student Engels die boven de bureau een kamer gekregen heeft. Hij blijft hier voor enkele weken om aan zijn engels te werken.
Dan hebben we vanmiddag ook bezoek gehad van een cameraploeg van Rai Uno. Zij maken een reportage over OPM omdat die nuttig werk leveren in de tsunamigebieden. Big boss Sven besliste het het interview te laten doorgaan in ons kantoor. Waarschijnlijk omdat dit de meest actieve regio is van de 2 opm huizen. En wij moesten gewoon blijven doorwerken. Binnen enkele weken kan Italië dus genieten van zicht op mijn rug en zijkant ;-) Zeer vervelend is dat we van al deze zaken pas zeer laat op de hoogte worden gebracht. K had niet eens tijd om men haar goed te leggen.
En dan hebben we natuurlijk het door hen aangekondigde verblijf dit weekend van de zweedse Camilla en Katarina. 2 crazy swedish girls. Vanavond is de openingsceremonie van de 2 weken durende stadsfeesten hier. Zullen we heb zeker eens naartoe trekken met de hele bende hier.
Gisteren zijn we gaan feesten in Bar Nada. Een fijne discotheek zonder ladyboys. Alleen betaal je der 80 bath voor een klein pintje Singha. Geen probleem hé. In de 7eleven betaal je 44 bath voor een kleine liter Singha (75cl). En Bar Nada is hier 150 meter vandaan. Het spreekt voor zich dat Bar Nada aan mij nog niets verdiend heeft. ;-)
Wie wil skypen kan dat altijd. Mijn skype account is kriswijnants. Skype is een service die je gratis laat bellen over het internet. MSN met geluid dus. En de verbindingen zijn goed, ondanks onze redelijk trage verbinding met het wereldwijde net.
Gewoon skype downloaden van het internet op http://www.skype.com. Een gratis gebruikersnaam aanvragen. Oortjes en microfoon insteken en bellen die boel.
Tsjauwkes,
Volgende boodschap zal voor na het bezoek aan Ko Phangan.
Kris
Bijna een maand op de baan
Sawatdee kap,
Morgen is het precies een maand geleden dat we de steven gewend hebben richting Parijs. Om door te stuiven met ons luchtschip richting Thailand. En eerlijk gezegd heb k me dat nog niet beklaagd. Ondanks dat we toch al enkele moeilijkheden ondervonden hebben, leven we hier toch een prinsenleven. Ik ben der echter van overtuigd dat die moeilijkheden, steeds veranderende projectdoelstellingen en details, waar we moeten tegen opboksen ook op een stage in ons regenlandje voorkomen.
Die staff-leden hier begrijpen niet dat iedere wijziging ons handenvol werk kost. En dat we ze zoveel mogelijk moeten tegenhouden om onze deathlines te halen en alles op tijd af te krijgen. Overlegd een beetje beter onder elkaar hé jongens. Straks komt big boss Sven terug uit het zuiden. Gaat het circus weer beginnen ;-)
Daarnet hebben we aangenamer bezoek gehad. Faa en haar piepklein hondenpuppytje. Echt een koddig beestje. En piepklein.
De service van Kuwait airlines na verkoop is niet echt om over naar huis te schrijven. Wat wil je echter van een goedkope maatschappij. Volgens plan vliegen Wouter en Kei de 2e april terug naar huis. Tine en ik zouden tot de 9e blijven.
Tine echter mist het thuisfront te hard. Kei wil langer blijven. Dus gaan ze ticketten wisselen. Na een zoektocht naar het juiste nummer, en 20 keer proberen geraken ze binnen op de centrale. Waar ze al meteen 5 minuten op wacht worden gezet. De onvriendelijke dame aan de telefoon wist te vertellen dat ze beter elk hun vluchtdatum verschoven. Zo gezegd zo gedaan?
Volgens haar vliegt der echter op de 2e geen vlucht naar Parijs? En heeft die ook nooit gevlogen. Hoe komt het dan dat er 2 ticketten voor die vlucht verkocht zijn schattekes?? Best een dringend uitzoeken die handel. ;-)
Na een kleine maand begint de aanwezige horeca en winkelpersoneel me al te kennen. Vooral daar ik al in staat ben boodschappen te doen en een pint te bestellen in het thais. Met nen kleine babbel derbij natuurlijk. K heb gisteren van Yuun een zelfgemaakt boekje gekregen. Kan k der thaise woorden in neerpennen die ik opvang. Eindelijk van al die losse papieren af. Yuun is nen echte kunstenaar. Hij maakt schilderijen en tekeneningen. En kan prachtig knutselen.
En sinds we zijn oude fighterfish samen begraven hebben en hem twee nieuwe gekocht hebben liggen we hem redelijk nauw aant hard. Het oude beestje had een zelfmoordpoging ondernomen en is uit zijn bokaal gesprongen. De harde droge lucht in.
Nochtans had t beestje niet te klagen. Werd elke dag gevoederd met verse muggenlarven. En regelmatig kreeg hij een spiegeltje in zijn bokaal gestoken zodat hij met zichzelf kon vechten. De 2 nieuwe gaan tenminste met elkaar kunnen vechten als ze samengezet worden. Voorlopig vechten ze nog niet. T zijn misschien ladyboy fighterfish???
K heb van de morgen een heerlijk ontbijt restaurantje ontdekt. Hun soep is gewoon overheerlijk en spotgoedkoop. En ze verkopen ook versgeperst mandarijnsap!!!! Ik had ook een rijstschotel geprobeerd met een groente die volgens Toto helemaal niet pikant is. Amaai mijn gat. K kon daar al bijna de pompiers bellen. Nu is t ook mijn eigen schuld. Afgaan op iemand die zonder verpinken een dozijn verse groene pepers in zijne molen slaat is niet echt verstandig.
Over pikant en soep gesproken. We hebben zaterdagavond in de Zodiac het culinaire dilemma van ons leven meegemaakt. We hadden groene currysoep besteld. En die was gewoon superlekker. Maar helaas ook lekker pikant. Maar lekker pikant. Dus t was twijfelen tussen na elke slok een mondbrand blussen met ons bier, of die soep laten staan. Da heeft me veel geld gekost aan bier ;-) Weeral. Tine had de stoot van t verlof gedaan. Ze verslikte zich in de soep. En daar was haar luchtpijp duidelijk niet tegen bestand. ;-) Is ineens die teer van een pak marlboro per dag weggebrand hé. Zeker eens opnieuw bestellen die soep. Nochtans hebben ze die in MutMee ook. En daar is die minder pikant. Helaas ook minder lekker.
De beloofde dorpverhalen part 2
Bij elke goede film of boek komt het vervolg altijd veel later dan beloofd uit. En om niet dwars te liggen heb ik mij natuurlijk aan deze ongeschreven wet moeten houden.
Maar goed. We waren aan dinsdag aanbeland. Of dag 2 van onze fieldtrip. Die dag wordt ons groepje opgesplitst in 2. Tine en Wouter gaan enkele scholen bezoeken. Keith en ik gaan andere scholen bezoeken.
Na veel te vroeg te zijn opgestaan na het karaokefeestje ontmoeten we onze collega's van die dag. 4 inspecteurs die 5 scholen zouden aflopen om de leerlingen te testen op hun kennis van het Engels en Informatica. Scholen gelegen op het afgelegen, maar o zo prachtige platteland rond Nong haan. Dat beloofd dus een lange autorit op deels onverharde wegen.
Op elke school die we bezoeken worden we zeer hartelijk ontvangen met massa's drank, voedsel en vers fruit. De leerkrachten kunnen hun zenuwachtigheid nauwelijks verbergen. Je krijgt dan ook niet elke dag onverwacht 4 inspecteurs en 2 fallang (vreemdelingen) op bezoek. Vooral daar elke school er rotsvast van overtuigd was dat wij ook inspecteurs waren. En daar de inspectie zelf nogal redelijk saai was voor ons hadden Keith en ik al snel besloten engelse les te gaan geven. Alle leerkrachten waren op de inspectie aanwezig. Dus we stapten gewoon willekeurig enkele klassen binnen, stelden ons voor aan de leerlingen en begonnen engelse les te geven. Ongeveer een klein half uurtje per klas. Als er dan al eens een leerkracht passeerde sloog de schrik natuurlijk meteen om zijn hard. En begon die "ongemerkt" de kinderen wat te helpen. Men dacht namelijk altijd dat wij de engelse kennis aan het testen waren. Als we dan onze ware bedoelingen uitlegden wonnen we meteen de harten van de hele school. En van het inspectieteam. Iededereen vond het zeer tof dat we zelf het initiatief namen om de engelse kennis van de leerlingen een klein beetje proberen te verbeteren. En natuurlijk wou het schoolhoofd ons iedere keer overtuigen van het feit dat we goede leerkrachten waren, dat ons engels zo goed was en dat ze dringen engelse leerkrachten nodig hadden. En dat we, als we tijd en zin hadden, niet eens wouden overkomen om zo lang als we er zin in hadden vrijwillig les te geven aan hun leerlingen. Die uitleg is ons tientallen keren gedaan.
En ik heb er wel zin in, als we na ons project hier nog tijd hebben, graag. Maar ik weet dat we hier achter onze bureau veel nuttiger zijn voor de mensen ginder. Als de vernieuwde website en de community per maand een extra vrijwilliger kan motiveren een maand les te geven, hebben de dorpen er 12 maanden les per jaar bij. Als wij 4 elk een maand zouden gaan les geven zouden de dorpen maar 4 maanden les gehad. En dat is dan eenmalig. Je ziet het verschil al snel.
Maar het lesgeven is zeer plezant. En zeer goed voor mijn kennis van het thais. Het lesgeven is vooral zeer uitdagend. Daar wij nauwelijks thais spreken, en de studenten nauwelijks engels moeten we echt creatief zijn om iets te kunnen overbrengen.
In totaal hebben we les gegeven aan kinderen van 8 tot 16 jaar. De kleintjes had je direct op je hand. Die waren direct enthousiast aan het meerwerken. Aan de grotere moest je meer sleutelen daar ze de eerste 10 minuten nauwelijks een woord konden uitbrengen van verlegenheid. Maar met het nodige entertainment, liedjes zingen en op het bord laten tekenen lukt dat wel. Vooral toen we ze iets van "The clash" lieten zingen was het hek van de dam. (Zie video). Zalig gewoon. Ze waren megajaloers dat we de zondag ervoor het concert gezien hadden. Ze stelden tientallen vragen erover in het engels aan hun leerkracht, die ze dan aan ons doorvertelde. Ondanks alles durfden de ouderen ons nog niet rechtstreeks aanspreken.
Die dag hebben we slechts 4 van de geplande 5 scholen kunnen afwerken. Dit omdat ze inspectie iedere keer op ons moest wachten. Al die leerkrachten wouden immers met ons op de foto. En telefoonnummers en e-mail uitwisselen.
En 's avonds in Udon Thani met de engelse leerkrachten die ons opvingen naar de discotheek Mambo. Megaplazant. Ze hadden zelfs live optredens, in het engels natuurlijk. Alhouwel er ook enkele bekende thaise liederen gezongen worden. Helaas heb ik geen foto's. Dat was verboden, en k heb in het begin van de avond mijn camera met tegenzin moeten afstaan aan de security. Wees gerust, k heb hem teruggekregen. We hebben ons megagoed geamuseerd. En de leerkrachten ook. Zo goed zelfs dat Froggy gisteren opbelde of we zondagavond heb niet wouden vergezellen naar een andere discotheek in Udon Thani. Met plezier.
Die Froggy is echt een geval apart, dat moet ook wel voor iemand die zichzelf noemt naar een klein groen beestje. Froggy is een echt feestbeest. Iedere avond pottentoe dronken die kerel.
WOENSDAG :
Hebben we de bus terug genomen naar Nong Khai en zijn we volop aan het werk gegaan. We've got a deathline to catch you know. En we hebben tot nu toe al onze deathlines al gehaald. K ben niet van plan daar verandering in te brengen.
Zoals je al weet werken we in de weekends door om een week vakantie te kunnen nemen. Dus k gaan verderdoen. Mijn websiteopdracht moet zondagavond binnengeleverd worden en der moet nog een pak gebeuren.
Dat wordt werken met die emmer margarita van gisterenavond nog in men bloed. Vanavond gaan we nog eens de lokale discotheek Hollywood bezoeken. Fijn fijn.
Kritiek op mijn teksten kan zonder problemen geuit worden door een berichtje met de volgende vriendelijke tekst "Ooit al een breinaald in je reet gehad, gatluis!" te zenden naar het nummer +6651160408.
cheers,
Kris
De beloofde dorpverhalen
Sawatdeekap,
Zondag had ik jullie wat dorpverhalen beloofd, en geloof me. Ik kan ze zeker aanleveren. De foto's kan je vinden op http://users.telenet.be/kris.wijnants. Een heel pak, want we hebben heel wat uitgevreten de voorbije dagen.
ZONDAG :
De zondag zijn we na t werk naar het concert van "The Clash" getrokken. Een thaise rockgroep die ik daarvoor al sterk kon apprecieren, en waar k me nu een beetje fan van kan noemen. Om het kort te zeggen. Het concert was echt geweldig. Ik voelde me heel even terug op Werchter. Helaas werd het concert na een uur al stilgelegd vanwege een gevecht.
De thai worden echt gek op muziek. Normaal zijn het heel verlegen lieve mensen. Maar als ze muziek horen of kunnen zingen worden ze echt gek. En de thai zijn echte muziekliefhebbers. Overal vindt je hier karoake en café's met live muziekbandjes.
Maar niet getreurd, na het concert hebben we onze thaise vriend A nog tegen het lijf gelopen. En met hem en zijn vrienden (ladyboys) ineens afgesproken diezelfde avond nog naar de discotheek Hollywood te gaan. Maar eerst terug naar ons OPM huis. Waar we de zweedse vrijwilligers Katarina en Camilla en onze gefrustreerde chinees aantreffen. Als je aan die gast vroeg "Are you okay?". Waarop je dan steeds als antwoord terugkreeg "No, I am not gay! I am strict! I like the ladies" En dat hield hij dan een uur vol tot iedereen overtuigd was van zijn geaardheid. Op de vraag "Do you like ladieboys?" was het hek natuurlijk helemaal van de dam.
Maar goed, ze waren thuis een feestje aan het bouwen, dat we dan ineens verplaatst hebben naar t plaatselijke café. Waar onze boss Marc ook zat. Alvorens naar de discotheek Hollywood te vertrekken natuurlijk. Met ne chinees die al niet meer uit zijn ogen kon kijken van de zattigheid. In t café slaagde hij derin op een half uur tijd een 4tal pinten in zijne molen te kappen. En dat was hij duidelijk niet gewoon. Half Nong Khai wist al gauw dat hij niet gay was, maar strict.
De plaatselijke discotheek Hollywood was gewoon zalig. Die Zweden waren gewoon te gek. De zweedse dansstijl heeft er alvast een fan bij. En onze chinees kon der natuurlijk ook iets van. In de vrije stijl competitie dan wel.
BipBip viel geweldig in de smaak bij de aanwezige ladieboys. Moet ik me er nu vragen bij beginnen stellen? Ik kreeg wel tientallen drankjes en pilletjes aangeboden. En neen mama, ik heb ze logiserwijze niet aangenomen. Wie weet wat hebben die gasten daar in gedraaid. Anyway, niet dat je nu jaloers op mij moet zijn. In vergelijking met de ladieboys is La Esterella een knappe griet. Niet dat ik iets tegen ladieboys heb. Als je het als gast plezant vindt met een strooien rokje, ne sutien en een stel appelsienen naar een discotheek te trekken en daar met een slap handje rond te lopen moet je dat voor mij zeker niet laten. Maar dan moet ge niet overdrijven door met 5 tegelijkertijd rond mijne nek gaan hangen. En hoe meer pluimen in hun gat, hoe aanhankelijker ze waren. De Keith had meer chance, die kreeg tenminste drankjes aangeboden van enkele thaise dames.
Een drukke avond dus.
MAANDAG :
We gingen dus de dorpen bezoeken. Wijle met de bus naar de nabijgelegen "metropool" Udan Tani. Waar een lerares Engels ons kwam oppikken. Wijle in de laadbak van hare pick-up een zalige rit hebbend naar Nong Ha. Je laten rijden in een pick-up is echt zalig, wat je je al kan voorstellen. En in thailand maakt de politie daar geen probleem van. Je ziet regelmatig pick-ups waar mensen als sardienen in een doosje in de laadbak zitten. Samen met de bagage. Daarnaast zie je ook moto's waar 4 mensen zonder helm op zitten. De verkeersregels in thailand zijn heel eenvouidig. Je rijdt waar en hoe hard je wil, zolang je maar nergens tegenrijdt. En dat werkt. Geen verkeersagressie hier, en op een klein ongeval met blikschade na heb k nog niets van ongevallen gezien.
Enfin, wijle naar een van haar vier huizen in Nong Ha. Een voorstad van Udan Tani. Waar we al direct de buurman Miu en onze gids en entertainer froggy ontmoeten. En ook een nederlander Olaf, leerkracht Engels die les geeft in Bangkok. Na een hartelijk welkom grijp ik direct met beide handen de kans aan om naar de Thaise massage te gaan. Zalig gewoon.
En 's avonds met het hele gezelschap Suggijaki, korean barbeque. In de karaokebar wordt de avond afgesloten. Konden we ineens onze gebrekkige zangkwaliteiten bijschaven. En froggy heeft ons prima geëntertaind. Echt een figuur op zijn eigen. En samen met mister miu een engelse leerkracht en inspecteur.
DINSDAG :
Dinsdag en woensdag worden morgen verder opgeschreven. Beloofd. Hier in thailand is t al zeer laat en k heb nog zeer veel te vertellen. Tot morgen! We hebben de dorpen en scholen bezocht samen met een inspectieteam. En natuurlijk heb de kans om Engelse les te geven niet laten liggen.
Kris
14 dagen Nong Khai
Yep,
We zijn hier nu al 14 dagen in Nong Khai. En het bevalt me hier best.
Vooral daar ik nu uitzicht heb op een lange periode van werk op 1 project. Tine en ik zijn bezig met de OPM website aan te passen. De bedoeling is een hogere ranking in google te bekomen. Eerst een heel dossier met mogelijke verbeteringen opgesteld, en nu gaan we beginnen met die verbeteringen door te voeren op de website. Een pak werk. Maar wel uitdagend.
En natuurlijk mogen we ook ons eindwerk niet vergeten hé.
Gisteren zijn de nieuwe vrijwilligers aangekomen, en ze vallen goed mee. Toffe mensen.
Morgen gaan we met hen de dorpen bezoeken.
Van maandagochtend tot en met woensdagochtend zijn we even weg uit Nong Khai. Kei en ik zien dat goed zitten, ons lijkt het best wel uitdagend. Ik vermoed dat we de ogen uit ons lijf zullen kijken.
Wouter en Tine zien het iets minder zitten.
Het voorstel van big boss Sven kwam natuurlijk wel als een verrassing aan.
En straks het concertje van The Clash hé. Gisteren in t café hebben we van een live band al een voorsmaakje gehad van de thaise muziekcultuur. T klinkt veelbelovend.
Tot de volgende, met veel thaise dorpverhalen.
Kris
Cinema op zen thais
Hallo,
Omdat een mens toch op de hoogte moet blijven van de laatste hollywood ontwikkelingen besloten Kei en ik gisteren eens naar de cinema te gaan. En vergezeld van Yuun, een vriendin van Yuun en een Nederlandse opm vrijwilligster genaamd Irene gingen we dan ook. Op naar Leo Di Caprio in The Aviator.
Volgens de Yuun ging de film in t engels zijn. Niet dus. De film start daar, na eerst het volkslied gespeeld te hebben... Lap, Di Caprio begint daar opeens Thais te spreken. Da hadden ze dus gedubbed.
Kei, Irene en ik kijken naar elkaar en schieten totaal in de lach. En gezamelijk besloten we toch maar te blijven zitten, omdat het te grappig was. En ook omdat Yuun en die vriendin van Yuun zo lekker naar de film aan het kijken waren. Naar t schijnt was de film redelijk goed.
Wijzelf hebben der geen lap van begrepen. Buiten af en toe een woord of een getal. En de verwachte vliegtuigactiescenes bleven ook al uit. Ik voelde me achteraf alsof ik daar 5 maanden binnengezeten heb. Heel den tijd op DiCaprio zijn gezicht zitten zien.
De aandachtige lezer kan al begrijpen dat ze me daar niet snel meer zullen terugzien daar in de cinemazaal. De Yuun daarentegen is met zijn vriendin vanavond teruggegaan. Da komt daar dik in orde ;)
Wijzelf zijn vanavond rustig bij Mut Mee gaan eten, met bananenshake natuurlijk. Om afscheid van Sandra te nemen, die morgen naar Phuket vertrekt.
Zondagavond ga ik met Kei en Yuun het Thaise concertleven verkennen. We gaan naar The Clash gaan kijken. Eens zien wat dat geeft ...
Thaise groetjes,
Kris
Een goedkoop doktersromanetje
Hai,
Ik ben van de voormiddag weeral eens mijn dokteresje gaan opzoeken. Ze kennen mij daar al in het watami ziekenhuis.
Wie de eerdere posts goed gelezen heeft weet dat k al een week met een verkoudheid en lichte bronchitis rondloop. En dat Tine knal hetzelfde voorheeft. Hoe we het lappen om bij 25 à 30 graden met een verkoudheid rond te lopen moet je aan de airco's vragen.
Ikke dus met t vloke naar t ziekenhuis. Onderweg naar daar al bekan een ongeluk veroorzaakt. Weeral. Hier rijden ze dus links van de weg, en k vergeet dat keer op keer ik een straat inslaag.
Onze pa wezen dus gewaarschuwd tegen da k terug naar t belgenland kom in april. Binnenkort ben k gewoon van links te rijden, en rijdt k zijnen auto binnen de week grad vaneen.
Daar in het ziekenhuis krijg k als westerling dus echt een voorkeursbehandeling. Zit die wachtzaal daar vol. Komt daar direct een verpleegster mij halen, ff bloeddruk meten en bij t dokteresje binnensteken. Daar over 1001 dingen aan t babbelen geweest. Een 20 minuutjes later was t gefikst en stond k buiten met men pillekes en 550 bath armer. k ga dus naar een dure privé kliniek. k vermoed dat de gewone thai minder betaald. Maar die is dan ook nen halve dag kwijt.
Om een lang verhaal kort te maken, k heb andere medicatie gekregen voor men hoest. En extra pillekes voor mijn verstopte neus. Mijn bronchitis is genezen verklaard.
Naast t werken zijn we nog gaan boodschappen doen, en eten in Tesco. k had een nieuw dekentje nodig. Onder da van mij hier zweet k mij 's nachts te pletter. En zonder is dan weeral te koud. Ineens dan ook nog is kleertjes gekocht.
Ma bon, der komen hier studenten van de lokale school om ons te interviewen. Kunnen ze ineens hun Engels ook oefenen hé.
Groetjes,
Kris
Thailand is hard ...
Thailand is hard. En met deze uitsprak doel ik niet op de mensen, die zeer vriendelijk zijn. Doel ik ook niet op het klimaat, dat zeer zacht is. Met deze uitspraak doel ik op mijn arm zitvlak. Hier in thailand zitten en slapen ze op de grond. Welliswaar op een kussentje. En als je al eens een bank of stoel vindt, is die gegarandeerd zonder of met een heel klein dun kussentje.
Volgens de thai is dat hard zitten heel gezond voor de rug. Zij zijn het gewoon natuurlijk.
Doe me deraan denken dat ik volgende keer ne grote zachte zetel in mijn bagage steek.
Ook in het weekend werken we door aan onze community, de hogere ranking van de opm site, en zo voort. Op deze manier kunnen we extra vakantiedagen opsparen en een grote lange trip door thailand maken. We denken eraan naar een eiland te gaan in de zuid-chinese zee. Maar dat betekend niet dat we ons tijdens de weekends niet amuseren natuurlijk. Door al de vrijwilligers die terugkomen heerst er hier in het opm huis dan een gezellige drukte. Van vrijdagmiddag tot zonderdavond. En 's avond zitten we met zijn allen gezellig op restaurant en dan op café. De zaterdag zijn we zelfs ne korean barbeque gaan doen op den dijk. Korean barbeque kan je vergelijken met de mix tussen fondue en raclette. En natuurlijk de cafeetjes verkend die we tijdens de week ontdekt hebben. De zondagmiddag ben k nog eens gaan zwemmen om beter te kunnen nadenken. Da is t voordeel van glijdende werkuren hé jongens.
Gisteren hebben we weer tegenover Puyi en Yuun bewezen dat je met die belgen toch niet kunt buitenkomen. Hebben we weer is onbewust iedereen liggen beledigen. Net zoals iedere weekavond gingen we met hen uit eten. Da is hier toch verniet, en de thai hebben de cultuur van te gaan uit eten.
We gingen dus kip gaan eten in een soort van "kiekenkot". Een plek waar je een kieken op je bord krijgt, me e wa rijst en groentjes. En dat kieken kun je dan met je handen in uwe molen slagen. De Leuvenaars weten wel wa da k bedoel.
En wijle maar bezig int engels tijdens t eten over de chickenwomen, en de dauther van de chickenwoman in the chickenplace, ...
Zei de Yuun daar na een half uur da we beter van onderwerp veranderden. Chickenwoman zou letterlijk vertaald naar t Thais "Kei" beteken. En dat is "hoer" int lokaal dialect. En die vrouw begon ons volgens hem scheef te bekijken.
Naar huis op t terras gaan Uno spelen dus.
Ik heb ook voor een volle maand ne vlo gehuurd. Zo een oude chinese blauwgroene vrouwenfiets. Een echt studentengeval. Mij hij rijdt wreed goed, en t is wreed gemakkelijk om hier je eigen fiets te hebben. K heb der 400 bt aan betaald. Of zo een €7 voor een maand te huren.
Met dienen thai een beetje onderhandeld. Normaal is t 30 bt per dag.
Geen geld dus. Bij ons op den dijk in Wenduine ben je al rap €7 per uur kwijt. En die sympa thai zei da k hem altijd mocht komen inruilen voor nen andere als k da wou.
Groetjes en tot de volgende,
Kris
PS : Ik heb enkele extra foto's op mijn telenet ftp bijgegooid. users.telenet.be/kris.wijnants.
Foto's staan ook online
Hai,
door de drukte van de afgelopen dagen heb ik nog niet de kans gehad alle foto's op het net te zetten. Je kan alvast al een (klein) deel ervan bewonderen op users.pandora.be/kris.wijnants.
Later volgen er nog meer foto's. Helaas is door de trage internetlijnen hier dat derop plaatsen een redelijk tijdsrovend werk.
We hebben vandaag ook al geleerd hoe thaise zinnen te vormen. Kan best wel handig zijn.
Goede leerkracht die Joen. En hij weet ook alle goede cafeetjes en restaurantjes in de omgeving zijn.
We zijn ermee gestopt met de tuk-tuk overal heen te gaan. Da is zo een brommerke op 3 wielen met een achterbankske op. Tegen da ge daarmee ergens zijt heb je ne kilo stof binnen.
Na die dag Bangkok doorstoken te zijn per tuk-tuk viel het vuil in pakken van men lijf.
Hier in Nong Khai hebben we fietsen gehuurd. Kunnen we rustig ontspannen naar de 7eleven of het zwembad bollen.
En nu zijn we vooral aan het werk hé. De netwerken opzetten die we nodig hebben om aan onze ontwikkeling te kunnen beginnen.
Groetjes,
Kris
Nuong Khai
Sawat dee,
Vandaag zijn we onze tweede dag in Nong Khai. Nu zijn we bezig met alle apparatuur uit te pakken en een degelijk netwerk op te zetten. Ook al hebben we vandaag een les thais gehad.
Morgen beginnen we met het project. Maar eerst nog een thaise les morgenvroeg natuurlijk.
Nuong Khai valt best mee, het heeft niet het grootse en de drukte van Bangkok.
Het is eerder een stoffig provinciestadje.
En vooral doordat we hier een goedkoop en lekker restaurantje gevonden hebben is de sfeer best gezellig.
Gisteren was het zondag en zijn we gaan zwemmen in het Mekong Riverside hotel. Een zeer prestigieus hotel dat zijn beste tijd reeds gekend heeft. Maar zwembad blijft zwembad natuurlijk.
De treinrit naar hier was een echt avontuur. Door de verkiezingen in Thailand is er zeer veel volk op de baan. En dus ook in de trein.
Nu hadden wij daar geen last van omdat we in een slaapwagon lagen met gereserveerde plaatsen. De thai die minder geluk hadden stonden in overvolle stawagons, in de toiletten, in de wagonkoppelstukken en zelf op het dak van de trein. En dat voor de volle 12 uren.
Ik denk dat wij de enige waren die in het station van Ransit (Bangkok) op de trein geraakt waren.
Uiteindelijk is de trein met 4 uur vertraging gearriveerd. Niet dat dat erg is voor de thai. Je kan het gerust Thai style noemen. Hier is de tijd redelijk relatief. Omdat de thai er een zeer ontspannen levenstijl op nahouden, zonder stress, verkeersagressie en dergelijke...
Laew pob gan mai.
Kris
Kao San Road
Hai,
Ik stuur jullie deze post vanop een internetcafe in Kao San Road. Voor de Di Caprio fans. De straat waarin The Beach is opgenomen. Indied.
Gisteren zijn we rond de middag in Bangkok aangekomen en hebben ze een korte verkenning gemaakt per pick-up. Met onze gids op. In diene laadbak geweten en op de autostrade rondgecrossed. Sixflags is der niks tegen. DE MAX
Vandaag gaan we Bangkok aan de hand van ne reisgids te voet en per taxi / Tuk-tuk verkennen.
Het weer is hier zeer aangenaam. Zo een 31 graden en qua vochtigheid valt het goed mee.
Als jullie me op de gsm willen bereiken kan dat op +6651160408. Ni da k hier veel telefoon verwacht hoor.
Groetjes,
Kris
Een dag voor vertrek
Dag iedereen,
Vandaag zijn we zondag, een dag voor t vertrek, en ik ben op algemeen verzoek tot het zotte idee gekomen om een webblog op te starten.
Op deze site kan je dus terecht om onze thailand avonturen te lezen.
K zal proberen regelmatig iets te posten op deze blog. Dat de thuisblijvers toch iets nuttigs te lezen hebben hé.
Op deze blog kan je snel een eenvoudig commentaar geven.
Greetz,
Kris
