ThailandFiles

De beloofde dorpverhalen part 2

Bij elke goede film of boek komt het vervolg altijd veel later dan beloofd uit. En om niet dwars te liggen heb ik mij natuurlijk aan deze ongeschreven wet moeten houden.

Maar goed. We waren aan dinsdag aanbeland. Of dag 2 van onze fieldtrip. Die dag wordt ons groepje opgesplitst in 2. Tine en Wouter gaan enkele scholen bezoeken. Keith en ik gaan andere scholen bezoeken.

Na veel te vroeg te zijn opgestaan na het karaokefeestje ontmoeten we onze collega's van die dag. 4 inspecteurs die 5 scholen zouden aflopen om de leerlingen te testen op hun kennis van het Engels en Informatica. Scholen gelegen op het afgelegen, maar o zo prachtige platteland rond Nong haan. Dat beloofd dus een lange autorit op deels onverharde wegen.

Op elke school die we bezoeken worden we zeer hartelijk ontvangen met massa's drank, voedsel en vers fruit. De leerkrachten kunnen hun zenuwachtigheid nauwelijks verbergen. Je krijgt dan ook niet elke dag onverwacht 4 inspecteurs en 2 fallang (vreemdelingen) op bezoek. Vooral daar elke school er rotsvast van overtuigd was dat wij ook inspecteurs waren. En daar de inspectie zelf nogal redelijk saai was voor ons hadden Keith en ik al snel besloten engelse les te gaan geven. Alle leerkrachten waren op de inspectie aanwezig. Dus we stapten gewoon willekeurig enkele klassen binnen, stelden ons voor aan de leerlingen en begonnen engelse les te geven. Ongeveer een klein half uurtje per klas. Als er dan al eens een leerkracht passeerde sloog de schrik natuurlijk meteen om zijn hard. En begon die "ongemerkt" de kinderen wat te helpen. Men dacht namelijk altijd dat wij de engelse kennis aan het testen waren. Als we dan onze ware bedoelingen uitlegden wonnen we meteen de harten van de hele school. En van het inspectieteam. Iededereen vond het zeer tof dat we zelf het initiatief namen om de engelse kennis van de leerlingen een klein beetje proberen te verbeteren. En natuurlijk wou het schoolhoofd ons iedere keer overtuigen van het feit dat we goede leerkrachten waren, dat ons engels zo goed was en dat ze dringen engelse leerkrachten nodig hadden. En dat we, als we tijd en zin hadden, niet eens wouden overkomen om zo lang als we er zin in hadden vrijwillig les te geven aan hun leerlingen. Die uitleg is ons tientallen keren gedaan.

En ik heb er wel zin in, als we na ons project hier nog tijd hebben, graag. Maar ik weet dat we hier achter onze bureau veel nuttiger zijn voor de mensen ginder. Als de vernieuwde website en de community per maand een extra vrijwilliger kan motiveren een maand les te geven, hebben de dorpen er 12 maanden les per jaar bij. Als wij 4 elk een maand zouden gaan les geven zouden de dorpen maar 4 maanden les gehad. En dat is dan eenmalig. Je ziet het verschil al snel.

Maar het lesgeven is zeer plezant. En zeer goed voor mijn kennis van het thais. Het lesgeven is vooral zeer uitdagend. Daar wij nauwelijks thais spreken, en de studenten nauwelijks engels moeten we echt creatief zijn om iets te kunnen overbrengen.

In totaal hebben we les gegeven aan kinderen van 8 tot 16 jaar. De kleintjes had je direct op je hand. Die waren direct enthousiast aan het meerwerken. Aan de grotere moest je meer sleutelen daar ze de eerste 10 minuten nauwelijks een woord konden uitbrengen van verlegenheid. Maar met het nodige entertainment, liedjes zingen en op het bord laten tekenen lukt dat wel. Vooral toen we ze iets van "The clash" lieten zingen was het hek van de dam. (Zie video). Zalig gewoon. Ze waren megajaloers dat we de zondag ervoor het concert gezien hadden. Ze stelden tientallen vragen erover in het engels aan hun leerkracht, die ze dan aan ons doorvertelde. Ondanks alles durfden de ouderen ons nog niet rechtstreeks aanspreken.

Die dag hebben we slechts 4 van de geplande 5 scholen kunnen afwerken. Dit omdat ze inspectie iedere keer op ons moest wachten. Al die leerkrachten wouden immers met ons op de foto. En telefoonnummers en e-mail uitwisselen.

En 's avonds in Udon Thani met de engelse leerkrachten die ons opvingen naar de discotheek Mambo. Megaplazant. Ze hadden zelfs live optredens, in het engels natuurlijk. Alhouwel er ook enkele bekende thaise liederen gezongen worden. Helaas heb ik geen foto's. Dat was verboden, en k heb in het begin van de avond mijn camera met tegenzin moeten afstaan aan de security. Wees gerust, k heb hem teruggekregen. We hebben ons megagoed geamuseerd. En de leerkrachten ook. Zo goed zelfs dat Froggy gisteren opbelde of we zondagavond heb niet wouden vergezellen naar een andere discotheek in Udon Thani. Met plezier.

Die Froggy is echt een geval apart, dat moet ook wel voor iemand die zichzelf noemt naar een klein groen beestje. Froggy is een echt feestbeest. Iedere avond pottentoe dronken die kerel.

WOENSDAG :
Hebben we de bus terug genomen naar Nong Khai en zijn we volop aan het werk gegaan. We've got a deathline to catch you know. En we hebben tot nu toe al onze deathlines al gehaald. K ben niet van plan daar verandering in te brengen.

Zoals je al weet werken we in de weekends door om een week vakantie te kunnen nemen. Dus k gaan verderdoen. Mijn websiteopdracht moet zondagavond binnengeleverd worden en der moet nog een pak gebeuren.
Dat wordt werken met die emmer margarita van gisterenavond nog in men bloed. Vanavond gaan we nog eens de lokale discotheek Hollywood bezoeken. Fijn fijn.

Kritiek op mijn teksten kan zonder problemen geuit worden door een berichtje met de volgende vriendelijke tekst "Ooit al een breinaald in je reet gehad, gatluis!" te zenden naar het nummer +6651160408.

cheers,

Kris

posted by kris @ 3:23 a.m.