De beloofde dorpverhalen part 2
Bij elke goede film of boek komt het vervolg altijd veel later dan beloofd uit. En om niet dwars te liggen heb ik mij natuurlijk aan deze ongeschreven wet moeten houden.
Maar goed. We waren aan dinsdag aanbeland. Of dag 2 van onze fieldtrip. Die dag wordt ons groepje opgesplitst in 2. Tine en Wouter gaan enkele scholen bezoeken. Keith en ik gaan andere scholen bezoeken.
Na veel te vroeg te zijn opgestaan na het karaokefeestje ontmoeten we onze collega's van die dag. 4 inspecteurs die 5 scholen zouden aflopen om de leerlingen te testen op hun kennis van het Engels en Informatica. Scholen gelegen op het afgelegen, maar o zo prachtige platteland rond Nong haan. Dat beloofd dus een lange autorit op deels onverharde wegen.
Op elke school die we bezoeken worden we zeer hartelijk ontvangen met massa's drank, voedsel en vers fruit. De leerkrachten kunnen hun zenuwachtigheid nauwelijks verbergen. Je krijgt dan ook niet elke dag onverwacht 4 inspecteurs en 2 fallang (vreemdelingen) op bezoek. Vooral daar elke school er rotsvast van overtuigd was dat wij ook inspecteurs waren. En daar de inspectie zelf nogal redelijk saai was voor ons hadden Keith en ik al snel besloten engelse les te gaan geven. Alle leerkrachten waren op de inspectie aanwezig. Dus we stapten gewoon willekeurig enkele klassen binnen, stelden ons voor aan de leerlingen en begonnen engelse les te geven. Ongeveer een klein half uurtje per klas. Als er dan al eens een leerkracht passeerde sloog de schrik natuurlijk meteen om zijn hard. En begon die "ongemerkt" de kinderen wat te helpen. Men dacht namelijk altijd dat wij de engelse kennis aan het testen waren. Als we dan onze ware bedoelingen uitlegden wonnen we meteen de harten van de hele school. En van het inspectieteam. Iededereen vond het zeer tof dat we zelf het initiatief namen om de engelse kennis van de leerlingen een klein beetje proberen te verbeteren. En natuurlijk wou het schoolhoofd ons iedere keer overtuigen van het feit dat we goede leerkrachten waren, dat ons engels zo goed was en dat ze dringen engelse leerkrachten nodig hadden. En dat we, als we tijd en zin hadden, niet eens wouden overkomen om zo lang als we er zin in hadden vrijwillig les te geven aan hun leerlingen. Die uitleg is ons tientallen keren gedaan.
En ik heb er wel zin in, als we na ons project hier nog tijd hebben, graag. Maar ik weet dat we hier achter onze bureau veel nuttiger zijn voor de mensen ginder. Als de vernieuwde website en de community per maand een extra vrijwilliger kan motiveren een maand les te geven, hebben de dorpen er 12 maanden les per jaar bij. Als wij 4 elk een maand zouden gaan les geven zouden de dorpen maar 4 maanden les gehad. En dat is dan eenmalig. Je ziet het verschil al snel.
Maar het lesgeven is zeer plezant. En zeer goed voor mijn kennis van het thais. Het lesgeven is vooral zeer uitdagend. Daar wij nauwelijks thais spreken, en de studenten nauwelijks engels moeten we echt creatief zijn om iets te kunnen overbrengen.
In totaal hebben we les gegeven aan kinderen van 8 tot 16 jaar. De kleintjes had je direct op je hand. Die waren direct enthousiast aan het meerwerken. Aan de grotere moest je meer sleutelen daar ze de eerste 10 minuten nauwelijks een woord konden uitbrengen van verlegenheid. Maar met het nodige entertainment, liedjes zingen en op het bord laten tekenen lukt dat wel. Vooral toen we ze iets van "The clash" lieten zingen was het hek van de dam. (Zie video). Zalig gewoon. Ze waren megajaloers dat we de zondag ervoor het concert gezien hadden. Ze stelden tientallen vragen erover in het engels aan hun leerkracht, die ze dan aan ons doorvertelde. Ondanks alles durfden de ouderen ons nog niet rechtstreeks aanspreken.
Die dag hebben we slechts 4 van de geplande 5 scholen kunnen afwerken. Dit omdat ze inspectie iedere keer op ons moest wachten. Al die leerkrachten wouden immers met ons op de foto. En telefoonnummers en e-mail uitwisselen.
En 's avonds in Udon Thani met de engelse leerkrachten die ons opvingen naar de discotheek Mambo. Megaplazant. Ze hadden zelfs live optredens, in het engels natuurlijk. Alhouwel er ook enkele bekende thaise liederen gezongen worden. Helaas heb ik geen foto's. Dat was verboden, en k heb in het begin van de avond mijn camera met tegenzin moeten afstaan aan de security. Wees gerust, k heb hem teruggekregen. We hebben ons megagoed geamuseerd. En de leerkrachten ook. Zo goed zelfs dat Froggy gisteren opbelde of we zondagavond heb niet wouden vergezellen naar een andere discotheek in Udon Thani. Met plezier.
Die Froggy is echt een geval apart, dat moet ook wel voor iemand die zichzelf noemt naar een klein groen beestje. Froggy is een echt feestbeest. Iedere avond pottentoe dronken die kerel.
WOENSDAG :
Hebben we de bus terug genomen naar Nong Khai en zijn we volop aan het werk gegaan. We've got a deathline to catch you know. En we hebben tot nu toe al onze deathlines al gehaald. K ben niet van plan daar verandering in te brengen.
Zoals je al weet werken we in de weekends door om een week vakantie te kunnen nemen. Dus k gaan verderdoen. Mijn websiteopdracht moet zondagavond binnengeleverd worden en der moet nog een pak gebeuren.
Dat wordt werken met die emmer margarita van gisterenavond nog in men bloed. Vanavond gaan we nog eens de lokale discotheek Hollywood bezoeken. Fijn fijn.
Kritiek op mijn teksten kan zonder problemen geuit worden door een berichtje met de volgende vriendelijke tekst "Ooit al een breinaald in je reet gehad, gatluis!" te zenden naar het nummer +6651160408.
cheers,
Kris
De beloofde dorpverhalen
Sawatdeekap,
Zondag had ik jullie wat dorpverhalen beloofd, en geloof me. Ik kan ze zeker aanleveren. De foto's kan je vinden op http://users.telenet.be/kris.wijnants. Een heel pak, want we hebben heel wat uitgevreten de voorbije dagen.
ZONDAG :
De zondag zijn we na t werk naar het concert van "The Clash" getrokken. Een thaise rockgroep die ik daarvoor al sterk kon apprecieren, en waar k me nu een beetje fan van kan noemen. Om het kort te zeggen. Het concert was echt geweldig. Ik voelde me heel even terug op Werchter. Helaas werd het concert na een uur al stilgelegd vanwege een gevecht.
De thai worden echt gek op muziek. Normaal zijn het heel verlegen lieve mensen. Maar als ze muziek horen of kunnen zingen worden ze echt gek. En de thai zijn echte muziekliefhebbers. Overal vindt je hier karoake en café's met live muziekbandjes.
Maar niet getreurd, na het concert hebben we onze thaise vriend A nog tegen het lijf gelopen. En met hem en zijn vrienden (ladyboys) ineens afgesproken diezelfde avond nog naar de discotheek Hollywood te gaan. Maar eerst terug naar ons OPM huis. Waar we de zweedse vrijwilligers Katarina en Camilla en onze gefrustreerde chinees aantreffen. Als je aan die gast vroeg "Are you okay?". Waarop je dan steeds als antwoord terugkreeg "No, I am not gay! I am strict! I like the ladies" En dat hield hij dan een uur vol tot iedereen overtuigd was van zijn geaardheid. Op de vraag "Do you like ladieboys?" was het hek natuurlijk helemaal van de dam.
Maar goed, ze waren thuis een feestje aan het bouwen, dat we dan ineens verplaatst hebben naar t plaatselijke café. Waar onze boss Marc ook zat. Alvorens naar de discotheek Hollywood te vertrekken natuurlijk. Met ne chinees die al niet meer uit zijn ogen kon kijken van de zattigheid. In t café slaagde hij derin op een half uur tijd een 4tal pinten in zijne molen te kappen. En dat was hij duidelijk niet gewoon. Half Nong Khai wist al gauw dat hij niet gay was, maar strict.
De plaatselijke discotheek Hollywood was gewoon zalig. Die Zweden waren gewoon te gek. De zweedse dansstijl heeft er alvast een fan bij. En onze chinees kon der natuurlijk ook iets van. In de vrije stijl competitie dan wel.
BipBip viel geweldig in de smaak bij de aanwezige ladieboys. Moet ik me er nu vragen bij beginnen stellen? Ik kreeg wel tientallen drankjes en pilletjes aangeboden. En neen mama, ik heb ze logiserwijze niet aangenomen. Wie weet wat hebben die gasten daar in gedraaid. Anyway, niet dat je nu jaloers op mij moet zijn. In vergelijking met de ladieboys is La Esterella een knappe griet. Niet dat ik iets tegen ladieboys heb. Als je het als gast plezant vindt met een strooien rokje, ne sutien en een stel appelsienen naar een discotheek te trekken en daar met een slap handje rond te lopen moet je dat voor mij zeker niet laten. Maar dan moet ge niet overdrijven door met 5 tegelijkertijd rond mijne nek gaan hangen. En hoe meer pluimen in hun gat, hoe aanhankelijker ze waren. De Keith had meer chance, die kreeg tenminste drankjes aangeboden van enkele thaise dames.
Een drukke avond dus.
MAANDAG :
We gingen dus de dorpen bezoeken. Wijle met de bus naar de nabijgelegen "metropool" Udan Tani. Waar een lerares Engels ons kwam oppikken. Wijle in de laadbak van hare pick-up een zalige rit hebbend naar Nong Ha. Je laten rijden in een pick-up is echt zalig, wat je je al kan voorstellen. En in thailand maakt de politie daar geen probleem van. Je ziet regelmatig pick-ups waar mensen als sardienen in een doosje in de laadbak zitten. Samen met de bagage. Daarnaast zie je ook moto's waar 4 mensen zonder helm op zitten. De verkeersregels in thailand zijn heel eenvouidig. Je rijdt waar en hoe hard je wil, zolang je maar nergens tegenrijdt. En dat werkt. Geen verkeersagressie hier, en op een klein ongeval met blikschade na heb k nog niets van ongevallen gezien.
Enfin, wijle naar een van haar vier huizen in Nong Ha. Een voorstad van Udan Tani. Waar we al direct de buurman Miu en onze gids en entertainer froggy ontmoeten. En ook een nederlander Olaf, leerkracht Engels die les geeft in Bangkok. Na een hartelijk welkom grijp ik direct met beide handen de kans aan om naar de Thaise massage te gaan. Zalig gewoon.
En 's avonds met het hele gezelschap Suggijaki, korean barbeque. In de karaokebar wordt de avond afgesloten. Konden we ineens onze gebrekkige zangkwaliteiten bijschaven. En froggy heeft ons prima geëntertaind. Echt een figuur op zijn eigen. En samen met mister miu een engelse leerkracht en inspecteur.
DINSDAG :
Dinsdag en woensdag worden morgen verder opgeschreven. Beloofd. Hier in thailand is t al zeer laat en k heb nog zeer veel te vertellen. Tot morgen! We hebben de dorpen en scholen bezocht samen met een inspectieteam. En natuurlijk heb de kans om Engelse les te geven niet laten liggen.
Kris
14 dagen Nong Khai
Yep,
We zijn hier nu al 14 dagen in Nong Khai. En het bevalt me hier best.
Vooral daar ik nu uitzicht heb op een lange periode van werk op 1 project. Tine en ik zijn bezig met de OPM website aan te passen. De bedoeling is een hogere ranking in google te bekomen. Eerst een heel dossier met mogelijke verbeteringen opgesteld, en nu gaan we beginnen met die verbeteringen door te voeren op de website. Een pak werk. Maar wel uitdagend.
En natuurlijk mogen we ook ons eindwerk niet vergeten hé.
Gisteren zijn de nieuwe vrijwilligers aangekomen, en ze vallen goed mee. Toffe mensen.
Morgen gaan we met hen de dorpen bezoeken.
Van maandagochtend tot en met woensdagochtend zijn we even weg uit Nong Khai. Kei en ik zien dat goed zitten, ons lijkt het best wel uitdagend. Ik vermoed dat we de ogen uit ons lijf zullen kijken.
Wouter en Tine zien het iets minder zitten.
Het voorstel van big boss Sven kwam natuurlijk wel als een verrassing aan.
En straks het concertje van The Clash hé. Gisteren in t café hebben we van een live band al een voorsmaakje gehad van de thaise muziekcultuur. T klinkt veelbelovend.
Tot de volgende, met veel thaise dorpverhalen.
Kris
Cinema op zen thais
Hallo,
Omdat een mens toch op de hoogte moet blijven van de laatste hollywood ontwikkelingen besloten Kei en ik gisteren eens naar de cinema te gaan. En vergezeld van Yuun, een vriendin van Yuun en een Nederlandse opm vrijwilligster genaamd Irene gingen we dan ook. Op naar Leo Di Caprio in The Aviator.
Volgens de Yuun ging de film in t engels zijn. Niet dus. De film start daar, na eerst het volkslied gespeeld te hebben... Lap, Di Caprio begint daar opeens Thais te spreken. Da hadden ze dus gedubbed.
Kei, Irene en ik kijken naar elkaar en schieten totaal in de lach. En gezamelijk besloten we toch maar te blijven zitten, omdat het te grappig was. En ook omdat Yuun en die vriendin van Yuun zo lekker naar de film aan het kijken waren. Naar t schijnt was de film redelijk goed.
Wijzelf hebben der geen lap van begrepen. Buiten af en toe een woord of een getal. En de verwachte vliegtuigactiescenes bleven ook al uit. Ik voelde me achteraf alsof ik daar 5 maanden binnengezeten heb. Heel den tijd op DiCaprio zijn gezicht zitten zien.
De aandachtige lezer kan al begrijpen dat ze me daar niet snel meer zullen terugzien daar in de cinemazaal. De Yuun daarentegen is met zijn vriendin vanavond teruggegaan. Da komt daar dik in orde ;)
Wijzelf zijn vanavond rustig bij Mut Mee gaan eten, met bananenshake natuurlijk. Om afscheid van Sandra te nemen, die morgen naar Phuket vertrekt.
Zondagavond ga ik met Kei en Yuun het Thaise concertleven verkennen. We gaan naar The Clash gaan kijken. Eens zien wat dat geeft ...
Thaise groetjes,
Kris
Een goedkoop doktersromanetje
Hai,
Ik ben van de voormiddag weeral eens mijn dokteresje gaan opzoeken. Ze kennen mij daar al in het watami ziekenhuis.
Wie de eerdere posts goed gelezen heeft weet dat k al een week met een verkoudheid en lichte bronchitis rondloop. En dat Tine knal hetzelfde voorheeft. Hoe we het lappen om bij 25 à 30 graden met een verkoudheid rond te lopen moet je aan de airco's vragen.
Ikke dus met t vloke naar t ziekenhuis. Onderweg naar daar al bekan een ongeluk veroorzaakt. Weeral. Hier rijden ze dus links van de weg, en k vergeet dat keer op keer ik een straat inslaag.
Onze pa wezen dus gewaarschuwd tegen da k terug naar t belgenland kom in april. Binnenkort ben k gewoon van links te rijden, en rijdt k zijnen auto binnen de week grad vaneen.
Daar in het ziekenhuis krijg k als westerling dus echt een voorkeursbehandeling. Zit die wachtzaal daar vol. Komt daar direct een verpleegster mij halen, ff bloeddruk meten en bij t dokteresje binnensteken. Daar over 1001 dingen aan t babbelen geweest. Een 20 minuutjes later was t gefikst en stond k buiten met men pillekes en 550 bath armer. k ga dus naar een dure privé kliniek. k vermoed dat de gewone thai minder betaald. Maar die is dan ook nen halve dag kwijt.
Om een lang verhaal kort te maken, k heb andere medicatie gekregen voor men hoest. En extra pillekes voor mijn verstopte neus. Mijn bronchitis is genezen verklaard.
Naast t werken zijn we nog gaan boodschappen doen, en eten in Tesco. k had een nieuw dekentje nodig. Onder da van mij hier zweet k mij 's nachts te pletter. En zonder is dan weeral te koud. Ineens dan ook nog is kleertjes gekocht.
Ma bon, der komen hier studenten van de lokale school om ons te interviewen. Kunnen ze ineens hun Engels ook oefenen hé.
Groetjes,
Kris
Thailand is hard ...
Thailand is hard. En met deze uitsprak doel ik niet op de mensen, die zeer vriendelijk zijn. Doel ik ook niet op het klimaat, dat zeer zacht is. Met deze uitspraak doel ik op mijn arm zitvlak. Hier in thailand zitten en slapen ze op de grond. Welliswaar op een kussentje. En als je al eens een bank of stoel vindt, is die gegarandeerd zonder of met een heel klein dun kussentje.
Volgens de thai is dat hard zitten heel gezond voor de rug. Zij zijn het gewoon natuurlijk.
Doe me deraan denken dat ik volgende keer ne grote zachte zetel in mijn bagage steek.
Ook in het weekend werken we door aan onze community, de hogere ranking van de opm site, en zo voort. Op deze manier kunnen we extra vakantiedagen opsparen en een grote lange trip door thailand maken. We denken eraan naar een eiland te gaan in de zuid-chinese zee. Maar dat betekend niet dat we ons tijdens de weekends niet amuseren natuurlijk. Door al de vrijwilligers die terugkomen heerst er hier in het opm huis dan een gezellige drukte. Van vrijdagmiddag tot zonderdavond. En 's avond zitten we met zijn allen gezellig op restaurant en dan op café. De zaterdag zijn we zelfs ne korean barbeque gaan doen op den dijk. Korean barbeque kan je vergelijken met de mix tussen fondue en raclette. En natuurlijk de cafeetjes verkend die we tijdens de week ontdekt hebben. De zondagmiddag ben k nog eens gaan zwemmen om beter te kunnen nadenken. Da is t voordeel van glijdende werkuren hé jongens.
Gisteren hebben we weer tegenover Puyi en Yuun bewezen dat je met die belgen toch niet kunt buitenkomen. Hebben we weer is onbewust iedereen liggen beledigen. Net zoals iedere weekavond gingen we met hen uit eten. Da is hier toch verniet, en de thai hebben de cultuur van te gaan uit eten.
We gingen dus kip gaan eten in een soort van "kiekenkot". Een plek waar je een kieken op je bord krijgt, me e wa rijst en groentjes. En dat kieken kun je dan met je handen in uwe molen slagen. De Leuvenaars weten wel wa da k bedoel.
En wijle maar bezig int engels tijdens t eten over de chickenwomen, en de dauther van de chickenwoman in the chickenplace, ...
Zei de Yuun daar na een half uur da we beter van onderwerp veranderden. Chickenwoman zou letterlijk vertaald naar t Thais "Kei" beteken. En dat is "hoer" int lokaal dialect. En die vrouw begon ons volgens hem scheef te bekijken.
Naar huis op t terras gaan Uno spelen dus.
Ik heb ook voor een volle maand ne vlo gehuurd. Zo een oude chinese blauwgroene vrouwenfiets. Een echt studentengeval. Mij hij rijdt wreed goed, en t is wreed gemakkelijk om hier je eigen fiets te hebben. K heb der 400 bt aan betaald. Of zo een €7 voor een maand te huren.
Met dienen thai een beetje onderhandeld. Normaal is t 30 bt per dag.
Geen geld dus. Bij ons op den dijk in Wenduine ben je al rap €7 per uur kwijt. En die sympa thai zei da k hem altijd mocht komen inruilen voor nen andere als k da wou.
Groetjes en tot de volgende,
Kris
PS : Ik heb enkele extra foto's op mijn telenet ftp bijgegooid. users.telenet.be/kris.wijnants.
Foto's staan ook online
Hai,
door de drukte van de afgelopen dagen heb ik nog niet de kans gehad alle foto's op het net te zetten. Je kan alvast al een (klein) deel ervan bewonderen op users.pandora.be/kris.wijnants.
Later volgen er nog meer foto's. Helaas is door de trage internetlijnen hier dat derop plaatsen een redelijk tijdsrovend werk.
We hebben vandaag ook al geleerd hoe thaise zinnen te vormen. Kan best wel handig zijn.
Goede leerkracht die Joen. En hij weet ook alle goede cafeetjes en restaurantjes in de omgeving zijn.
We zijn ermee gestopt met de tuk-tuk overal heen te gaan. Da is zo een brommerke op 3 wielen met een achterbankske op. Tegen da ge daarmee ergens zijt heb je ne kilo stof binnen.
Na die dag Bangkok doorstoken te zijn per tuk-tuk viel het vuil in pakken van men lijf.
Hier in Nong Khai hebben we fietsen gehuurd. Kunnen we rustig ontspannen naar de 7eleven of het zwembad bollen.
En nu zijn we vooral aan het werk hé. De netwerken opzetten die we nodig hebben om aan onze ontwikkeling te kunnen beginnen.
Groetjes,
Kris
Nuong Khai
Sawat dee,
Vandaag zijn we onze tweede dag in Nong Khai. Nu zijn we bezig met alle apparatuur uit te pakken en een degelijk netwerk op te zetten. Ook al hebben we vandaag een les thais gehad.
Morgen beginnen we met het project. Maar eerst nog een thaise les morgenvroeg natuurlijk.
Nuong Khai valt best mee, het heeft niet het grootse en de drukte van Bangkok.
Het is eerder een stoffig provinciestadje.
En vooral doordat we hier een goedkoop en lekker restaurantje gevonden hebben is de sfeer best gezellig.
Gisteren was het zondag en zijn we gaan zwemmen in het Mekong Riverside hotel. Een zeer prestigieus hotel dat zijn beste tijd reeds gekend heeft. Maar zwembad blijft zwembad natuurlijk.
De treinrit naar hier was een echt avontuur. Door de verkiezingen in Thailand is er zeer veel volk op de baan. En dus ook in de trein.
Nu hadden wij daar geen last van omdat we in een slaapwagon lagen met gereserveerde plaatsen. De thai die minder geluk hadden stonden in overvolle stawagons, in de toiletten, in de wagonkoppelstukken en zelf op het dak van de trein. En dat voor de volle 12 uren.
Ik denk dat wij de enige waren die in het station van Ransit (Bangkok) op de trein geraakt waren.
Uiteindelijk is de trein met 4 uur vertraging gearriveerd. Niet dat dat erg is voor de thai. Je kan het gerust Thai style noemen. Hier is de tijd redelijk relatief. Omdat de thai er een zeer ontspannen levenstijl op nahouden, zonder stress, verkeersagressie en dergelijke...
Laew pob gan mai.
Kris
Kao San Road
Hai,
Ik stuur jullie deze post vanop een internetcafe in Kao San Road. Voor de Di Caprio fans. De straat waarin The Beach is opgenomen. Indied.
Gisteren zijn we rond de middag in Bangkok aangekomen en hebben ze een korte verkenning gemaakt per pick-up. Met onze gids op. In diene laadbak geweten en op de autostrade rondgecrossed. Sixflags is der niks tegen. DE MAX
Vandaag gaan we Bangkok aan de hand van ne reisgids te voet en per taxi / Tuk-tuk verkennen.
Het weer is hier zeer aangenaam. Zo een 31 graden en qua vochtigheid valt het goed mee.
Als jullie me op de gsm willen bereiken kan dat op +6651160408. Ni da k hier veel telefoon verwacht hoor.
Groetjes,
Kris
